Antalyaspor 4-3 Fenerbahçe

Türkiye Kupası statüsünden kimse memnun değil, memnun olmak da mümkün değil. Gruplarda liderliğin bir şeyleri etkilemiyor olması da bu saçma sistemin son noktası, gruptan çıkmayı garantilemiş bir takımın kalan maçlarını amaçsız oynamasını getiriyor. Bu gruptaki diğer takımların da kaderini etkiliyor. Herhalde böyle bir puan durumu ile çıkılan bir maç en fazla dün izlediğimiz maç kadar zevk verebilirdi.

Fenerbahçe Antalya’da kampta, bu maç da takım için iyi bir hazırlık maçı oldu. Fenerbahçe hücumda, özellikle iki farklı geriye düştükten sonra böyle bir maçta hiç beklemediğim kadar etkili oldu. Sezon başında gördüğümüz pas trafiğini ve organize hücumları uzun bir aradan sonra bu maçta tekrar gördük. İşin savunma tarafında ise sıkıntı yaşandı. Bu sorunu sadece Lugano-Bilica ikilisinin ciddiyetsiz oyununa bağlamıyorum, Cristian’ın yokluğu bu ikilinin işini ekstra zorlaştırıyor. Takıma yaptığı defansif katkının önemini bu maçta bir kez daha gördüm.

Andre Santos’un istekli ve iyi oyunu sevindirici, belki de geldiğinden beri en beğendiğim oyununu oynadı. Güiza biraz toparlamış gözüktü, daha diriydi. Uğur ve Bekir oynadıkları maçlarda küskün ve yetersiz bir görüntü verirlerdi, dün ikisi de hazır gözüktü. Bu oyuncuların küsmemesi kadro derinliği açısından çok önemli. Gökhan ve Wederson oyuna girdikten sonra hücuma büyük etkinlik getirdiler, hatta Gökhan bir de asist yaptı ama iyi oynayan Wederson’un son dakikalarda vurduğu iki anlamsız şut bu rahat maçta bile beni çıldırttı. Genç kaleci Mert’in belki gollerde bir hatası yok ama yaptığı ekstra bir iş de olmadı. Özer ise güzel bir gol attı, bu golün dışında attığı güzel paslar ile keyif verdi. 87. dakikada vurduğu top Batak’dan dönmeseydi maçın adamı olacaktı. Zaten o top döndü ve Fenerbahçe kalesine gol oldu.

Bu sezon izlediğim en keyifli maçlardan biriydi ve Fenerbahçe yenilmesine rağmen 2. devre için bana umut verdi.