Kime Cehennem?

Aynı şeyleri söylemeyeceğim. Sponsorlara dağıtılan biletlerden, sesi çıkmayan tribünlerden, Güiza’ya özellikle daha fazla küfür eden ama daha 40. dakikada Arda lehine tezahurat yapan ev sahibi taraftarlardan ya da stad dışında satılan ve çok kişide gördüğüm yarısı kırmızı-beyaz, yarısı da sarı-kırmızı “Galatasaray Türkiye’dir” atkılarından bahsetmeyeceğim.

Çevremde beni rahatsız edebilecek daha az taraftar olacağını düşündüğüm için biletleri Yeni Açık üste almıştık. Diğer tribünler nasıldı bilmiyorum ama çok uzun zamandır girişinde ve işin daha garibi çıkışında da bu kadar zorlandığım bir maç hatırlamıyorum, belki sadece İnönü ve Sami Yen deplasmanlarının turnike önü bölümünü ayırabilirim. Girişte sıra falan zaten yapılmamıştı, tellerin arasında ancak bir kişinin geçebileceği kadar bir boşluğun önüne yığılmış yüzlerce insan vardı. Hanım evladı değilim, yeri geldiğinde bu tip çok işkence çektim ama milli maça girerken bu işkenceyi çekmek bana koydu. Bayan ve çocuk sayısı normale göre daha fazla, insanlar hevesle milli maça gelmiş ve onlara hayvan muamelesi yapılıyor. Şen Şef Galatasaray maçlarında bile böyle bir şey görmediğini söyledi.

Çıkış ayrı bir felaketti. Kalabalık dağılsın diye 5-10 dakika bekledik ve tribünden rahat çıktık ama bu kez yol tıkanmıştı. Stadın önünden geçen araç yolu insan ile dolmuştu ve ilerlemiyordu. Mecidiyeköy tarafına doğru zar zor biraz yürüdük, baktık olacak gibi değil geri dönelim dedik ama arkamız da insan seli olmuş, dönmek imkansız gözüküyordu. Maç kaybedilmiş, insanlar zaten gergin ve birbirlerini itiyorlar. Havadaki kavga kokusunu alıp yanımızda bayanlar da olduğu için kalabalığı yararak minik minik ilerleyen bir arabanın arkasına takılıp geri döndük ve kendimizi kurtarabildik. Bu maçı o stada verenlere, ısrarla o stadda oynanmasını isteyenlere, böyle bir taraftar profiline hayvan muamelesini reva görenlere, ona buna şuna yol boyunca bildiğimiz bütün küfürleri ederek tersten, Gayrettepe’den evimize doğru döndük. Ali Sami Yen İspanya maçında sadece bir kısım taraftara cehennem oldu. Herhalde o Fildişi Sahili-Malavi maçında taraftarlar stada daha rahat girip çıkmışlardır.

Bir sürü düşünceyi geride bırakıp milli maçlara gitmeye çalışıyorum, belki o çok eski coşkuyu tekrar yakalarım diyorum ama insanı zorla milli maçlardan soğutuyorlar.