Geldiği ilk sezonda en iyi arkadaşlarım da dahil olmak üzere çok Fenerbahçe taraftarıyla tartışmama sebep oldu. Hep iyi oyuncu olduğunu düşündüm ve inatla onu savundum. Taraftarın onu rahat bırakmamasına, her maç homurtular altında oynamasına rağmen ayağa kalktı. Önce 100. yılda şampiyonluğu getiren golü attı, sonra da 2008’e damgasını vuranlardan biri oldu. Deivid o güzel takım için neredeyse Alex kadar önemliydi. Attığı jeneriklik gollerin dışında da çok önemli işler yapıyordu. Takıma katkısı sadece saha içiyle sınırlı da değildi, o takımın gülen ve güldüren yüzüydü. Belki de takımın en büyük neşe kaynağıydı.
Sonra başına gelenler malum.. Avusturya kampında ayağını feci şekilde kırması, sakatlığın haftası dolmadan annesini kaybetmesi ve cenazesine bile gidememesi.. Sonra da bir daha toparlanamadı.. Sakatlık dönüşü attığı gol ile birlikte o ağlarken onunla birlikte ağlayan sadece eşi değildi, tribünde birçok kişi o gözyaşlarına eşlik etti.. Geri dönüyor sandık ama olmadı, yapamadı..
2008’den sonra takıma neredeyse hiçbir şey vermemesine rağmen bugün çoğunluk onun arkasından iyi şeyler söylüyor ve gitmesi gerektiğinin çok farkında olmasına rağmen bir yandan da üzülüyor.. Çünkü Deivid giderken arkasında çok güzel şeyler, hatta yıllar sonra bile anlatılacak anılar bırakıyor..
Ben onun yaptıklarını hiç unutmayacağım.. Özellikle Chelsea maçında o mucizevi golü attıktan sonra tribünde ne hale geldiğimi, kendimi nasıl kaybettiğimi hep hatırlayacağım..
Yolun açık olsun Deivid de Souza..
Tüm emeklerin için teşekkürler..
Kayıtlar
6 yorum:
aklı selim bir kaç kişinin duygularına tercüman olmuşsun bence, ben de senin gibi düşünenlerdenim ama gel bu dediklerini bir de statta sor, eminim 90% ı kurtulduk demiştir... bir gram destek almayan, sağdan soldan ortalarla beslenmeyen, attığı imkansız golleri olan guiza'nın da gün olup gideceğinde onun arkasından da kurtulduk diyecekleri gibi. aynı şeyler tuttugum kazım ve selçuk'un gittiklerinde de olacak...ben de alexle olan kısa verkeçlarını, ali samiyende 9 kişi kaldığımızdaki maçtaki, bidon mehmet topala her seferinde attığı Felipe çalımlarını, maç öncesi ısınırken omzuyla verdiği pasları hatırlıycam, yolu açık olsun
Bugün Deivid le ilgili okuduğum tüm yazılarda gözüm dolduğu gibi bunda da öyle oldu. Gerçekten çok sevdik biz kendisini. Böyleyken gitmesi daha iyi oldu ama hüzünlü de oldu. Hep sevgiyle hatırlanacak kendisi (en azından benim tarafımdan) Yolu açık olsun.
apar topar gideceğine seyircili bir maç esnasında veda düzenleseler fena olmazdı. hiç değilse alkış alır öyle giderdi. en yakın maç paok olunca mümkün olmuyor tabi ama zaten bizim yönetimde öyle bir zihniyet de yok.
hepiniz o kadar güzel yazmışsınızki bana sadece katılıyorum demekten baska bisey bırakmamıssınız.. bari bende intere attığı golu hatırlatayım giderken... ay lav yu Devid
cska maçında, valeri gazzaev'i şok eden golünden sonra ki sevinç bu.
Aynen öyle..
Yorum Gönder