Euro 2016 Tartışmalarına Son

Önce tüm kriterleri sıralayarak stadları karşılaştıracaktım ama anlamı olmadığını fark ettim. En azından ben kendi adıma tartışmalara son veriyorum ve elimden geldiğince bir daha bu konu hakkında konuşmamaya çalışacağım..

Bu turnuvanın öneminin ne olduğunu çok iyi biliyorum. Bu kadar tartışma sonrasında bile hala “Bu adaylığı desteklemiyorum” diyemiyorum ama hevesim kaçtı. Şehir seçimlerine de katılmıyorum ama haliyle işin Saraçoğlu-Olimpiyat bölümününün yarattığı duyguları daha güçlü yaşıyorum. Tartışmaya da daha çok işin bu tarafından giriyorum. Bu tercihleri kim ne anlatırsa anlatsın kabul edemiyorum..

Trabzon’u zaten ayırıyorum ve dışarıda bırakılması için hiçbir bahaneyi kabul etmiyorum. Konya dahil edilirken Universiade kış olimpiyatlarının düzenlendiği Erzurum’un, Türkiye’nin en büyük 5 şehrinden biri olan Adana’nın, haydi Diyarbakır’ı geçeyim yine o taraflardan Gaziantep’in de projede olmamasını anlayamıyorum. Mesafe diyorlar ama Ukrayna-Polonya ortaklığında şehirler arasındaki mesafeler kaç kilometrelere çıkmış bir bakmıyorlar..

Stad seçimleri ise dediğim gibi beni daha çok içine çekiyor. Son iki final 55.000 altı stadlarda oynanmışken hala kapasite masalları anlatılıyor. Söylenene göre 2008 ve 2012 adaylıklarında proje içinde olan Saraçoğlu’nun 2016 adaylığında dışarıda bırakılması için boş alan yetersizliği gibi sebepler öne sürülüyor. Kriter kelimesini kullanmayı çok sevenler Saraçoğlu’nun yer aldığı dosyaların geçmiş adaylıklarda en yüksek teknik puanları aldığını da söylüyor. Yani neresinden tutarsanız elinizde kalıyor, şehir ve stad seçimlerinde öne sürülen sebepler insanları tatmin etmiyor. Benim gibi düşünenler Saraçoğlu bu haliyle final için çok uygundur demiyor, Olimpiyat Stadı’na yapılacak masrafın çok daha azına Saraçoğlu da uygun hale getirilebilirdi deniyor. Ama ne yaparsanız yapın İkitelli’yi şehir içi ya da güzel bir lokasyon haline getiremezsiniz diyor..

Kişisel olarak devam edeyim, üzgünüm ve kızgınım. Fenerbahçe taraftarı olmam bir yana Anadolu yakasında oturuyorum. Bu turnuvanın yaşadığım yerde yapılmasını isterdim ki belki İnönü bile daha mantıklı bir seçim olabilirdi. Mesela şimdi turnuvayı almamız durumunda Olimpiyat Stadı’nda kaç maça giderim bilmiyorum ve buna kızıyorum. Maç öncesinde Kalamış sahilde binlerce turist ile birlikte içemeyeceğim için, Yoğurtçu parkının içinde bu insanlarla takılamayacağım için, en basitinden stada yürüyerek gidemeyeceğim için üzülüyorum..

Herkesin öncelikli isteği tabii ki bu turnuvanın ülkeye kazandırılması ama doğru şekilde. Organizasyonun ülkeye alınması durumunda hem bizim için maksimum fayda getirmesi, hem de turnuva olarak çok güzel geçmesi isteniyor. Kararlara itiraz edenler turnuvanın ne anlama geldiğinin çok farkında, zaten bu yüzden işin içinde olamadığı için üzülüyor. Adaylığın bu şekilde olmasına karşı çıkanlar düşman ya da futbolun gelişmesini istemeyen kişiler değil. İnsanları sadece düşündüklerini ve hissettiklerini söyledikleri için suçlamamak lazım..

Alınan kararlara katılmayanlar itirazlarını dile getiriyor, seçimleri yanlış bulduklarını söylüyor. Kimse “illa ki benim memleketim olsun” ya da “Saraçoğlu olsun da ne olursa olsun” demiyor, sadece doğru bildiği şeyi anlatmaya çalışıyor. Bu fikirlerini savunanlar, doğru bildikleri şeyi dile getirenler için ise “kendi ili ya da takımının stadı olsun diye ağlıyor” deniyor. İnsanın fikrini söylemesi onu “İçimizdeki İrlandalılar” yapıyor. Hariçten gazel okumak kolay tabii, sanki bu seçimlerin tam tersi olsaydı şu an karşı fikirleri savunanlar ortalığı ayağa kaldırmayacaktı..

Hiç gerek yoktu bunlara, bu diyaloglara girmeden bu iş gayet güzel devam edebilirdi. Doğru tercihler yapılsaydı, en basitinden sadece Trabzon ve Saraçoğlu olsaydı kimse sesini çıkarmayacaktı. Mesela Konya’lılar ya da İBB taraftarları tartışmalara girmeyecekti ve bence hem turnuva için daha çok şansımız olacak, hem de turnuvanın Türkiye’de gerçekleşmesi durumunda ortaya çok daha güzel bir organizasyon çıkacaktı..

Neyse işte, benim düşüncelerim bunlar, bir kısmı da burada var. Şevkim kaçtı, bu işten soğudum. Artık yapacak bir şey yok, kendi adıma tartışmayı bitiriyorum. Zaten bu kadar bölünmüş ve organizasyon için bir birlik sağlayamamış bir ülkenin bu yolda artık fazla şansının olduğunu da düşünmüyorum..

Hayırlısı neyse o olsun..