İnönü'de Deplasman Utancı

Tribün gruplarıyla yakın bir alakam yok, çok yakından da takip etmem. Fenerbahçe tribünlerinde takdir ettiğim ve sevdiğim gruplar var ama başı çeken gruptan haz ettiğimi de söyleyemem. İnönü öncesi onlar hakkındaki düşüncelerimde yanılmadığımı bir kez daha anladım. Tribün gruplarının çok organize olmasını beklemiyorum tamam ama Cumartesi günü olanları organizasyon bozukluğu olarak yorumlayamıyorum.

Salı pazarında toplandıktan sonra Söğütlüçeşme’den trenle Haydarpaşa’ya gittik. Bir ufak motor yanaşmıştı ve herkesi alması mümkün değildi. Zaten tekne dolduktan sonra bu anlaşıldı ve daha büyüğü gelecek diye binenler indirildi. Belki de binmesi istenen başka bir gruba yer açıldı, bilemiyorum çünkü 10 dakika sonra yine aynı tekne insanları almaya başladı. O kalktıktan sonra da bir motor daha geldi.

Kalanları o motorun da alması pek mümkün değildi, biz de iskeleye çok yakın bir yerde bekliyorduk. İkinci tekne tıka basa dolmamıştı ki birden kalktı. Biz herhalde yeni tekne gelecek derken gelmeyeceği söylendi. 300-400 kişi Haydarpaşa’da İnönü’ye nasıl gideceği hakkında hiçbir fikri olmadan öylece kaldı. Topluca Kadıköy’e yürüdük, sisten tüm vapur seferleri iptal edilmişti. Beşiktaş iskelesinin yanındaki motorlar da polisin izin vermemesi ve sis yüzünden çalışmadıklarını söylediler. Biz Kadıköy-Bostancı dolmuşlarından birini bağladık ve içine doluşarak stada geldik, geride kalanlar ne yaptı bilmiyorum.

.

Bu bana dokundu. Tribün edebiyatlarını sevmem ama deplasmana giderken 15-16 yaşında çocukların “reis, abi” diye peşinden koştuğu sözde “tribün liderlerinin” arkasında 300-400 kişi bırakarak ve kalanları umursamayarak gitmelerinden ben Fenerbahçe tribünleri adına utandım. Onların ise pek iplediğini sanmıyorum.

Bilmiyorum, belki ben abartıyorum ya da çok şey bekliyorum. Gruplarla içli dışlı olan ya da Cumartesi günü orada olup buna mantıklı bir açıklama getirebilecek olan varsa yorum bırakır. Ben çoğuna zaten pek saygı duymazdım, Cumartesi itibariyle utanç duymaya başladım. Yazıklar olsun.